‘In Iran leerde ik kinderen al vanaf dag één de borstcrawl’
Roza, waarom ben je zwemdocent geworden?
‘Ik houd heel erg van water! Het maakt me rustig. Als ik boos ben, maakt water me kalm. Ik houd zelf ook van zwemmen en zou willen dat ik er meer tijd voor had.’
Hoe lang geef je al les?
Roza: ‘Ik begon toen ik 19 was en ik ben nu 31. Vijf jaar geleden ben ik naar Nederland gekomen.’
Is zwemles in Iran anders dan zwemles in Nederland?
Roza: ‘Heel anders. In Iran leer je vanaf de eerste les al de borstcrawl en andere wedstrijdslagen. De les is gericht op wedstrijdzwemmen. In Iran ga je op zwemles omdat je het leuk vindt, als een hobby. Hier is het voor iedereen. In Nederland leer ik mijn leerlingen eerst drijven en daarna de verschillende zwemslagen. Kinderen watervrij maken, zwemmen met kleren aan en wakzwemmen, dat was een nieuwe methode voor mij. Ik heb het zelf ook gedaan om te weten hoe het is.’
Roza volgde in Iran een opleiding in sport en bewegingsleer, die je kunt vergelijken met een universitaire opleiding in Nederland. Ze heeft het laatste deel van haar opleiding in Iran op afstand afgemaakt, toen ze al in Nederland woonde. Elise van de Vreugde is haar manager:
Elise: ‘We wilden Roza graag zo snel mogelijk laten werken, want we hebben al lang een groot tekort aan zwemdocenten. Roza heeft eerst haar Nederlandse lifeguard-, EHBO- en bhv-certificaat gehaald. Toen mocht ze gaan werken als toezichthouder. Ze is gestart met de opleiding tot zwemdocent in Nederland, maar na een paar maanden konden we haar Iraanse diploma laten waarderen. Dat bleek dik in orde, ze hoefde in Nederland alleen nog een examenles te volgen en die heeft ze met een heel hoog cijfer afgesloten.’
Hoe gaat het lesgeven nu?
Roza: ‘Ik geef kinderen en volwassenen les en ik vind allebei even leuk. Maar kinderen zijn wel makkelijker. Zij stellen niet zoveel vragen, haha. Ik leg ze iets uit, ze springen het water in en gaan het doen. Volwassenen stellen eerst allemaal vragen over de techniek. Omdat ik de taal nog aan het leren ben, kost het mij meer moeite om die vragen te beantwoorden.’
Wat doe je als de taal lastig is?
‘Ik vraag of ze het nog een keer willen zeggen, maar dan langzamer. Mensen die mij kennen, hebben veel geduld met mij. Ze gebruiken makkelijkere woorden. En mijn collega’s, die ben ik zo dankbaar. Zij helpen mij heel erg.’
Ben je net zo enthousiast als Roza? Dan zoeken we jou! Bekijk onze vacatures voor zwemonderwijzer en andere functies op jobs.sportbedrijfrotterdam.nl.